Sabahları, önce kirli, donuk ışığını gönderir güneş. İsteksiz, uykulu. Yavaş yavaş yamaçların karanlığı uyanır, üzerime ılık bir aydınlık düşer. Sonra iki dağın arasından sarı ışıltılarla yükselirken karşı kıyıların, ağaçların, uykulu kayaların, ıslak kumların, tepedeki evlerin üstünden kaldırır gecenin yorganını. Çiy düşmüş ağaçların ıslak dalları tüterken, eski evin penceresinde kırılan gün ışığı, altın bir şerit gibi sularıma düşer. Dağların gözünü kamaştırırken ŞAHİN in yanında, başı dizlerinde sabahı eden yaşlı kadının küçülmüş  acılı bedenini okşar.

Yorumlar

Yorum Yazınız