hayat meydanı
dinmeyen fırtınada açtı lotus çiçekleri
bir şarkısı olmalı mutluluğun, yarını emziren
virane ada rüzgârı bu aşk
yalnızlığa sarınmaktan yorgun…
minör umutlara gülümser veS gili
küçücük ağustos böceği ile mırıldanmak
ne çok aşkgili
bir dal çatırdar gözlerimizin içi kırılır
sen yüzünü asarsın bulutlara
ben ardından gelecek güneşi beklerim
insan kılıklı uçurumlar dadandı
sevinçli zamanlara
mor tenlerine umut saran kadınlar
kucak dolusu yara
bir şarkısı olmalı mutluluğun veS gilim
bütün alfabelerde oydaş