Bazı anılar vardır ki sizi hiç bırakmazlar. Genç bir kadın genç bir erkek olursunuz ya da yaşlanırsınız ama o anılar hâlâ gencecik ve hep yanı başınızdadırlar. Peşimi bırakmayan anılarla baş edemediğim bir gün, biz savaşı yaşayanlar, neden barış istiyoruz sorusuna yanıtlarımızı, gelecek kuşaklara yazacağımız mektuplarımızla anlatabiliriz diye düşündüm.
Hayat, birdenbire acılar, yokluklar, yoksulluklar sunabilir çocuklara. Bir anda adları göçmene dönüşebilir. Ölümün zifiri ışığının vücutlarında gezindiği gerçeği ile birdenbire yüz yüze gelebilirler. Tıpkı çocukluğumuz gibi...
Alaşiya Mektupları, savaşı yaşayan sanatçılardan Dünya Barışına çağrıdır. Fyodor Mihayloviç Dostoyevski nin söylediği gibi insan, insandan sorumludur.
Mine Ömer
Keşke hep çocuk kalabilse insanlar…
Zehirli dillerinden salyaları akmasa, masal diye anlatırken vahşeti…
Evlerimizi yıkacaklarına, putları yıksalar keşke. Ne çocuklar göç yollarında ölür; ne de PUTlar uğruna bombalanırdı şehirler..
O zaman, kanlı çizgiler bölmezdi toprakları; ne dikenli teller olurdu, ne de duvarlar…
Denizlerde insan ölüleri değil, balıklar yüzerdi yalnız…
Keşke hep çocuk kalabilse insanlar…
Düşlerimiz kadar temiz olurdu dünya…
Tamer Öncül
Ahmet Yıkık/Dr. Arif A. Albayrak/Bedia Balses/Ceyhan Özyıldız/
Çiğdem Kutlu Güney/Dervişe Güneyyeli Kutlu/Emel Kaya/Emilios Solomou/
Evrithi Giperiklis Papatopulu /Fatoş Avcısoyu Ruso/Fatma Akilhoca/
Feriha Altıok/Fikret Demirağ/Gürgenç Korkmazel/Hakkı Yücel/İbrahim Aziz/
Kostas Limbouris/Maria Sıakallı/Mine Ömer/Myrto Azina Hronidy/
Neşe Yaşın/Neriman Cahit/Raşit Pertev/Senem Gökel/Şirin Zaimoğlu/
Tamer Öncül/Vivian Avraamidu Plumbi/Zehra Beyli/Zeki Ali